Açılış Yemeği

*Okulun açılmasında rol oynayacak bu yemeğe bütün okul üyeleri davetlidir. (Öğrenciler,profesörler,hogwarts çalışanları....)

Rp In-

Okulun ilk gününde bu denli heyecanlı olmak elinde değildi. Sevgiyle yeni gelen I.sınıflara ve ardından mezun olacak VIII.sınıflara baktı. Gülümsemesi yüzünden hiç eksilmiyordu.

Ayakta durup seçmen şapkayı bekleren bücürler şimdiden yeni yaramazlıklara adım atacaklarmışçasına kıvranırken olan biten her şeyi ne kadar özlediği açıktı. Bu sene okul müdürü ilk konuşmayı yapması için Iynn'ı görevlendirmişti.

Bir süre minik haylazların yerleştiği binaları izledi. Her şeyden habersizlerdi. Yaşananlardan, yaşanacaklardan. Büyücülük, cadılık ne demek, bu okulda neler olacak... Her birinden habersiz minik kalpler. İyice genişletti suratındaki gülümsemeyi ve ardından oturduğu sandalyeden kalktı. Tümsekten öğrencilerin oturduğu o kocaman uzun masaları ve tabii öğrencilerin de masadaki iştah açıcı her şeye nasıl baktıklarını görebiliyordu. Bundan habersiz onca öğrenci kendi aralarında bağırarak sohbet etmeye devam ederken Iynn boğazını temizledi. Klişe bir hareketle masada duran kadehi eline aldı ve ince demir bir çubukla kadehe vurdu. Oldukça yumuşak bir şekilde vurmuş olmasına rağmen büyük ve neredeyse masalar dışında boş olan salonda bnüyük bir çınlama oluşmuştu. Öğrenciler çınlamayla susmuş bakışlarını ayakta durmakta olan tılsım profesörüne yöneltmişlerdi.

"Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi."

Masalardan yükselen mırıldanmalar ve söylenmeler üzerine boğazını tekrar temizledi.

"Miniklerim... Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.
Merdivenlerimizin çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Üçüncü katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar ğuan hem binanızdan hem de kendi puanınızdan kırılacaktır.
Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!"

Derin bir nefes alıp tekrar yerine yerleşen Iynn her yıl bu anı ne kadar çok sevdiğini anımsıyordu. Sonunda yemeklerine kavuşan öğrencilerin yaydıkları mutluluk ve çeşitli sohbetler bütün salonu ayakta tutarken, ihtiyaç odasında sürecek açılış partisini düşünmeden de edemiyordu.

IV. Sınıf Ravenclaw Mesaj Sayısı : 20 Galleon : 79 Kayıt tarihi : 11/11/10

Okulun ilk günü. Ellerini terletecek kadar heyecan vericiydi onun için. Aynada kendisine baktı. Kahverengi ve lüle lüle olan saçlarını açmıştı. Pelerinini özenle giymiş ve ayakkabılarını güzelce silmişti. Tam bir örnek öğrenciydi artık. Derin bir nefes alarak yatakhanenin dışına , öğrencilerin bulunduğu kocaman kalabalığa doğru ilerledi. Herkesten gürültülü bir uğultu yükseliyordu , rahatsız edici olsa da iyi gelmişti Crystal´e. Gülümsedi ve öğrencilerin arasında yavaşça büyük salona doğru ilerledi. Kapıdan içeri girince birkaç dakika duraksadı ve öğrencileri inceledi teker teker. Sonrasında ise hiçbir şey olmamış gibi yerine geçti. İç sesi yine başladı o sevimsiz gevezeliğine.
"Herkes gayet neşeli görünüyor Crys. Bu sene birkaç dost bulmaya ne dersin ? Hem belki bu bitmeyen sessiz yaşamından da kurtulabilirsin ?" dediğinde kızgındı Cystal. Azarladı onu.
"Kapa çeneni ! Ben halimden gayet memnunum. İnsanlarla konuşmak istesem konuşurdum zaten ! Sorunun konuşamam olduğunu ikimiz de gayet iyi biliyoruz..."
"Ah , Crys... Sanırım ömrün boyunca asla değişmeyeceksin değil mi ?"
"Bu seni ilgilendirmez..." dedi bezgin bir şekilde.
Masanın altında sürekli titreyen ayağına bakılırsa oldukça heyecanlıydı , aynı ilk okul günü gibiydi herşey. Garipti , dört yıl aynı şeyi yaşayıp duruyordu. Karşısındaki nefis ve mis kokulu yemeklere bakamayacak da kördü açıkçası genç kız. Onun yerine pelerinin kenarıyla oynuyor ve içinden tutturduğu bir melodiyi sessizce mırıldanıyordu. Ara sıra da olsa yanına oturanlara bakıyordu. Bazen o kadar dikkatlice bakıyordu ki insanlar ürküyorlardı ondan. Eh , zordu hem sessiz hem de meraklı olmak ! Yanına birbirine sima olarak çok benzeyen iki kız oturdu. Genç kızlara kirpiklerinin altından baktı ve "Ne kadar da iyi anlaşıyorlar." diye düşündü. Gözleri ayağa kalkan tılsım profesörüne kaydı. Elindeki kadehe ince bir kaşıkla vurmuştu ve ortalığa büyük bir çınlama sesi yayılmıştı. Herkes artık dikkatlice ona bakıyordu , Crystal de dahildi buna.
"Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi." dediğinde herkesten fısıldaşmalar yükseldi. Sanki büyük bir cevap vermek istiyordu herkes ; ama bunu profesöre değil de arkadaşlarına yayıyorlardı. Profesör disiplinli bir edayla boğazını temizledi ve sözlerine devam etti.
"Miniklerim...
Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku
anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl
yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.
Merdivenlerimizin
çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir
şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç
bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Üçüncü
katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki
orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar
içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda
bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların
herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu
yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar ğuan hem binanızdan hem de
kendi puanınızdan kırılacaktır.
Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!" dediğinde Crystal gözlerini indirdi.
"Yine aynı şeyler değil mi ?" dedi iç sesi bezgin bir tavırla.
"Evet , ilk defa haklısın." dediğinde ahenkli bir kahkaha çıktı iç sesten.
"Ben her zaman haklıyım , tatlım." dediğinde yeniden gözlerini indirdi Crystal.
İçinden bu öğrenim yılının güzel , mutlu ve bir o kadar da heyecanlı geçmesini diledi.

Bir yıl daha! Okuduğu kitap Hogwarts’taki yıllarının da neredeyse sonlarına gelmişti. Yedi sene içinden beşinci yılıydı, aslında bu duruma alışmıştı. Rutin konuşmalar ve öğütlerden sonra her zaman ki gibi şölen başlamıştı. İnsanın iştahını kabartacak bin bir çeşit yemek yine masanın üzerinde duruyordu. “O piti piti… Hangisinden başlamalı?” bunun düşüncesindeyken birden omzuna çarpan pembe maddenin etkisiyle göz bebekleri büyüdü. “Meydey, meydey! Bir kartal vuruldu!” İçinden saçma sapan sözler geçirse de yaralanmış gibi elini omzuna götürdü ve eline bulaşan reçelli tarta baktı. Tamam Hogwarts’ın açılışıydı, her şey mükemmel olması gerekiyordu ama bu yemek savaşının da açılışı değildi öyle değil mi? Havadan gelen ani saldırı karşısında kuzenini dürterek yavaşça Slytherin masasına doğru ilerleme fikrini çağrıştırdı. Asla karşılıksız kalmamalıydı! Her ne kadar tartın nereden geldiği belli olmasa da intikamı mutlaka almalıydı.

Yanına aldığı balkabağı turtası muhteşem bir cephane olabilirdi. Hedefi Edmond’dı! Ahh şu Slytherin’li çocuk, acaba görüldüğü kadar tatlımıydı? Bunu anlamanın tek bir yolu vardı. Masanın altına geçerek yavaşça Slytherin masalarına doğru ilerlemeye başladı. Elinde ki turta ile ne yapacağı konusunda ufak bir fikri yoktu ama içini kaplayan hırsla önüne ilk çıkana fırlatacağı konusunda kararlıydı. Her ne kadar hedefi Edmond olsa da bu ertelene bilinirdi. Masanın diğer ucundan eğilerek çakarak salonun köşesinde yere geçip Edmond’ı aramaya başladı. Hedef görüş alanındaydı, yere koyduğu turtaya “hover” diyerek fısıldadı. Gerçi fısıldamasa bile bu gürültüde söylediği büyünün duyulacağından da şüphe etmiyordu. Bir kartal misali havada süzülen balkabağı turtası kimisinin ilgisini çekse de kimisi ise yemeğe dalmıştı. Tıpkı Edmond gibi… Tam tepe de duran turtayı tıpkı kendisine gelen havadan saldırı gibi bırakmıştı. Çocuğun uğradığı duruma her ne kadar gülmemek için kendisini zor tutsa da elinde değildi. Yemyeşil cüppesinin turuncunun tonlarına bulanması komiğine gitmişti, ama asıl güldüren husus ise Edmond’un etrafa bakınmasıydı. Slytherin'li yılancık şimdi görüldüğü kadar tatlı olmuştu. “Tamam Sherlock, görev tamamladı” diyerek kendi kendini onayladı. Geldiği gibi masanın altından geri giderken yere atılan birkaç turta ve çeşitli yiyecekler bir savaşın başlangıcına işaret ediyordu.

V. Sınıf Ravenclaw Mesaj Sayısı : 12 Galleon : 64 Kayıt tarihi : 06/11/10

Yeni bir eğitim öğretim yılı daha. Arkasında göz yaşları içinde bıraktığı ve çaresiz babasını düşünmeden edemiyordu. Ancak her annenin ve babanın yaptığı davranış olarak yatıştırıyordu kendini. Artık büyük salondaydı. Buraya ilk gelişini hatırladı birden. Kendi kendine nostalji yaptı. Çok geçmeden bazı Ravenclaw arkadaşlarını gördü. Yaz boyunca gerçekten de büyümüşlerdi. Yanımızda bizden küçük, tanımadığı bir Ravenclaw öğrencisi vardı. Kendisinin eski sınıfında olan öğrencinin yanına yavaşça gitti ve oturdu. Hiç ses çıkarmadı. Ne o ona merhaba dedi, nede Paolo diğer kıza merhaba dedi. Bu masada hiç kimsenin sesi çıkmıyordu. Hatta salonda gerçekten büyük meseleleri anlatanların haricinde küçük afacan büyücü ve cadıların sesinden başka hiç kimsenin sesi çıkmıyordu denebilir. Çok geçmeden kadeh sesi geldi. İşte buda demek oluyordu ki konuşma başlamıştır. Bu uzun sıkıcı konuşmaları, tam beş kere oldu dinliyordu. Çok geçmeden Bayan Giovanne konuşmaya başladı.
"Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi."
Diyerek söze başladı. Yine salonda bücürlerin bu konuşmayla ilgili aptal esprileri olacaktı ki birden uğultu çöktü. Bayan Giovanne yine söze başladı usanmadan.
"Miniklerim... Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.
Merdivenlerimizin çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Üçüncü katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar ğuan hem binanızdan hem de kendi puanınızdan kırılacaktır.
Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!"
Sonunda bu işkence sona ermişti. Masanın üzerinde beliren güzel yemeklere bakarken bile ağzının suyu akan Paolo, hemen tabağına en sevdiği yemeklerden alarak yemeye başladı.

V. Sınıf Gryffindor Mesaj Sayısı : 19 Galleon : 73 Kayıt tarihi : 06/11/10

Sonunda Hogwarts'a gelebilmiştik uzun tren yolculuğunun sonunda bulunduğum yerden kalkmak zor olmuştu sanki ilk kez yürüyormuşum gibi ayağı büyük bir gayretle kalktıktan sonra Kompartımandan çıkıp derin bir nefes aldım her zamanki gibi bekçi kapıda bekliyordu. I. Sınıflara yol gösteriyorlardı bir an Hogwarts'a ilk geldiğim gün aklıma geldi bu düşüncelerden sıyrılarak bahçeye doğru ilerledim. Genelde kapalı olan büyük kapı şimdilik açıktı Büyük Salonun kapısıda açıktı içerisini görebiliyordum şekerler varmı ki? diye düşündüm hızlı adımlarla Büyük Salona doğru ilerledim ve sonunda sıcak ve güzel bir havası olan büyük salona varabildim gözüme çarpan ilkşey masadaki yemekler ve bazı şekerlemeler olmuştu Gryffindor binasının masasına doğru ilerledim ve boş bir yere oturdum. Tüm öğrenciler büyük salona girdikten sonra kapılar kapatıldı. Seçmen Şapka yine işini yapmaktaydı yeni gelen öğrencileri binalara yerleştiriyordu. Profesör Iynn ayağı kalkmıştı bu yıl ki konuşmayı o yapacaktı her halde "Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi." dedi gereksiz bulduğum bu konuşmayı dinlemek istemesemde dinlemiştim her yıl başka bir profesör aynı konuşmayı yapıyordu. "Miniklerim... Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.
Merdivenlerimizin çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Üçüncü katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar puan hem binanızdan hem de kendi puanınızdan kırılacaktır.
Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!" diyerek konuşmasını sonlandırmıştı. Derin bir nefes alarak masaya bakındım en sevdiğim yemekleri tabağıma doldurduktan sonra şekerlemeleri önüme doğru çektim ilk hangisiyle başlayacağımı düşünüyordum ki düşünmem pek fazla sürmedi. Şekerlemeleri bir an önce yiyebilmek için yemeğimi hızlı bir şekilde yiyordum daha sonra yatakhaneye çıkıp uyumak gibi bir düşüncem vardı. Yemek yerken etrafa bakınıyordum bazı profesörler hala daha yerlerinde değildi neredeydiler acaba?

Dalgınca yapılan konuşmayı dinlerken gözüm Slytherin masasındaydı.Tuhaftı biliyorum ama Slytherin masasına bakıyordum.Evet yılancıklara! Hafifçe iç geçirerek Gryffindor masasındaki manevi ikizime göz gezdirdim.Oda benim gibi hafif uykulu ve fazlasıyla aç -her zamanki hali- görünüyordu.Derin bir of çekerek gözlerimi masaya diktim.Açtım uykum vardı ve ortak salonumuzu özlemiştim.Başım yavaşça masaya doğru düşerken gözlerimi açık tutmaya çabaladım.Uykuya yenik düşeceğimi düşünürken yanağıma gelen bir reçel parçası beni son derece uyanik bir duruma getirdi.Hızla etrafımı taradım.Ve kuzenimi cephe almış halde gördüm.Slytherindeki hoş çocuklardan birinin işini halletmişti bile.Hafifçe kıkırdayarak masanın altına girdim ve kuzenin yanına doğru emekledim.Diğerleri daha ne olduğunu anlamadan biz çoktan savunmaya geçmiştik bile.Masada dolmaya başlayan çeşit çeşit yemekleri gördüğümde Hogwarts'ı ne kadar sevdiğimi bir kere daha anladım.Ravenclaw'ın temiz masasından -henüz öyle- bir tabak reçel kaptım ve kuzenin yanına sığındım."Yıl başlangıcı harika olacak.Tanrım kuzen sen bir dahisin!" dedim gülümseyerek.Özel bir ajan gibi etrafımı kolladım ve masanın altından hafifçe başımı kaldırdım.İlk kurbanım kim olmalıydı bilmiyordum.Ama şuan opiti piti yapacak zamanım yoktu.Hemen savunmaya çekilmeliydim.Asamı elime alıp reçele büyülü sözleri fısıldarken gözüme kestirdiğim ilk kişi Dylan oldu.Reçel hızla Dylanın yanağına doğru isabet ederken beni görmemesi için hemen geri çekildim.Kuzene bakarak " Bir aslancık vuruldu geriye vurulacak yılancıklar kartallar ve civcivler kaldı tamam" diye mırıldandım.Salondaki durumu analiz etmek için tekrar başımı masanın altından çıkarırken ortalıkta uçuşan kurabiyeler ve binbir çeşit yemekler görevin başarıyla tamamlandığının işaretiydi.Eğlenceli bir yıl başlıyordu hemde harika bir yemek savaşıyla!

İşte yeni yılımız başlıyor. Bana göre Noel yeni yıla başlangıç değil. Benim yıla başlangıcım okula başladığım gündü. 1 Eylül. Her seferinde Zindana giden yolda tökezler, eğer çok şanssızsam düşerdim. Bu yıl hayretler içindeydim. Tökezlememiştim. Tam 'İşte bu da bir başarı' derken duvara kafamı geçirdim. Harika! Her yıl bunları yaşamak bazen hiç hoşuma gitmiyordu. Yatağımın üzerine bavulumu koydum ve açtım. Sanırım saçlarıma şekil vermeliydim. Şuanda birbirlerine karışmışlardı ve ah! Tararken canımı acıtıyordu. İçimden küfürler yağdırırken açılışa geç kalacağımı farkettim. Hemen tacımı takıp salona giderken yine tökezledim. Biraz daha dikkatli olmalıydım ama elimde değildi. Koşarak Açılış Yemeğinin verildiği Büyük Salon'a gittim. Bulduğum ilk boş yere oturdum ve beklemeye başladım. Tanrım! Beklemek çok sıkıcıydı. Beklemekten nefret ediyordum. 1-2 dakika bile olsa bana ömür gibi gelmişti. Profesör Iynn konuşurken uyuklayacağımı sandım. Her yıl aynı sözler! Bıkmıyor muydu bu kadın? Etrafıma baktığımda Slytherinli herkesin sabırsız olduğunu gördüm. Birden kulağıma 'Afiyet Olsun!' sözü geldi. Tabaklar yiyeceklerle doldu, kadehler balkabağı suyuyla taştı. Şöyle bir rahatlamadan sonra hemen yiyeceklere daldım. Herkes arkadaşlarıyla konuşuyordu. Ama benim gibi arkadaşı olmayanlar yemeklerle meşguldü. Aklıma son anda geldi. Açılış yemeğinden sonra İhtiyaç odasında party vardı. Slytherin kızlar yatakhanesine gitmek için masadan kalktım ve herkese küçümseyici bir bakış attıktan sonra yatakhaneye doğru gitmeye başladım.

Ah!Zaman ne kadar çabuk geçiyordu.Lilith'in Hogwarts'ta III. senesiydi.Trene ağır bavulları ile binmişti ve küçük öğrencilerin şaka eşyalarıyla uğraşmak zorunda kalmıştı.Bu dönem Lilith için çok zor olacaktı.En azından Lilith öyle düşünüyordu.En azından bir kaç kız arkadaşı birde tatlı ve sevimli bir sevgilisi olsun isterdi.Lilith kayıklardan inen öğrencilere gülümseyerek selam veriyordu.Akılları beş karış havadaydı ve hepsi çok şaşkın ve şekerdi.Kahverengi kumların üzerinde ilerlemeye başladı Lilith, küçük çocukların fısıldaşmalarından ve kumların ezilmesi yüzünden gelen sesten başka birşey duymuyordu.Şatonun önüne vardı.

Profesörlerden birkaçı I. sınıfları başka bir odaya hazırlanmaları için götürürken , Lilith'te Büyük Salon'da tanıdıklarını görmek için sevinç çığlıkları atmak üzereydi.Devasa büyüklükteki kapıya doğru titrek adımlarla gitti.Kapıyı açmak istiyordu ama her sene olduğu gibi yine açamamıştı.Orada bulunanlardan yardım istedi.Ağır kapıya tüm öğrenciler asılınca büyük bir gıcırtıyla açıldı ve önceden yerlerine yerleşmiş çocukların gürültüsü her yanı sardı.Lilith Büyük Salon'u hep bir arı kovanına
benzetmiştir.Kahkahalar,şakalaşmalar,bağırmalar ve konuşmalar.Karnı çok acıkanların tabaklarına vurduklarını görebiliyordu Lilith.Yüzünde anlamsız bir tebessüm belirdi.Küçük basamaklardan yavaşça iniyorduki arkadan gelen ikili ona çarparak ''Hey!Hızlı yürüsene sersem.İlk defa mı görüyorsun?'' Lilith bu sözlere kulak asmadı ve kendi masasına yöneldi.Kendine boş bir yer buldu ve cüppesini altına alarak oturdu.Önündeki gümüş,altın ve cam tabaklara dalmıştı gözleri yine.İlk günkü gibi...Önündeki kadehte biraz su olmasını umuyordu ama bomboştu.Lilith çok susamıştı.Birilerine görünmeden asasını cüppesinin eski cebinden çıkardı ve kadehe doğru fısıldadı: ''Aguamenti!'' Aslında herkesin içindede bunu yapabilirdi ama ''Ya başaramazsam'' duygusuyla rezil olmamak için bu yönteme başvurmuştu.Lilith bu kadar basit konularda oldukça utangaç olsa bile çok cesurdur.Kadeh sonuna kadar suyla doldu ve Lilith gülümseyerek kadehi eline aldı.Suyu tam kafasına dikecekti ki okul müdürünün öğrencileri süzdüğünü fark etti.Arkasını dönerek sudan bir yudum aldı ve tekrar müdürü incelemeye başladı.Müdür masaya hafifçe vurdu ve söze başladı "Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi."Lilith bir kaç sözcük mırıldandı.Sessizlik yine bozuldu ve Büyük Salon yine ''VIZ'' lamaya başladı.Müdür hafifçe öksürdükten sonra devam etti"Miniklerim... Miniklerim mi?Kaç yaşına gelmişlerdi artık.Lilith bir kahkaha patlatan bir avuç öğrenciden biriydi.Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.Merdivenlerimizin çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Kim ölmek isterki?Önünü göremeyenler hariç tabii.Üçüncü katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar ğuan hem binanızdan hem de kendi puanınızdan kırılacaktır.Kahretsin!Lilith bu bölümden dersleri için kitap alıyordu.Bu olamazdı.O kitaplar yasaklanacak kitaplar değildi!Lilith huysuzlukla müdürü dinlemeye devam etti.Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!"Lilith ''Sonunda'' diye mırıldandı.Seçmen Şapka yaklaşık kırk kadar öğrenciyi binalarına ayırdıI. sınıflar şaşkın bakışlarla karşılarındaki yemeklerden hangisiyle başlayacaklarını bilmiyorlardı.Lilith onlara gülümsüyor ve bir yandan kendine biraz balkabağı suyu koyuyordu.Önünde duran kızarmış tavuk butlarından iki tane aldı ve tabağına koydu.Hemen meyveli pastanın yanında duran yeşillik ve kızarmış domateslerden de aldı.''Hmm'' dedi.Gözü bir puding kasesine ilişti ve diğer arkadaşlarından o kaseyi kendisine uzatmalarını istedi.Puding önüne gelir gelmez dudaklarını yaladı ve daha yemeğini bitirmeden pudingini bitiriverdi.Kimse yemek yerken konuşmuyordu.I. sınıflar ise hiç görmemiş gibi yiyiyorlardı.Lilith kıkırdadı ve önünde duran patatesleri yemeye başladı.Yaklaşık on beş dakika kadar sonra herkes yemeğini bitirmişti.Herkesin göbeği kocaman olmuştu.Bazı kızlar bundan yakınıyordu.Şimdi yatakhanelere dönme zamanıydı.

Uzun boylu kızıl saçlı bir çocuk ''Hufflepuff burdan'' diyordu.Kısa boylu çocuklar Bina başkanlarının arkasından birbirlerini ite kaka yürüyorlardı.Lilith'in ayakları tutulmuştu sanki.Esnemeye başladı ve uykusunun geldiğini fark etti.Yatakhanesine doğru ağır adımlarla yürümeye başladı.

Okul,okul,okul işte 18 yaşıma girdim ve V. sınıfım.Bavullarımı kaptım.Yatakhane'ye doğru ilerlerken burayı özlediğimi hatırladım.Şu bavullarımda çok ağırdı.Neyseki yatakhaneye varmıştım.Bavullarımı yerleştirdim.Saçlarımı düzelttim.Asamı bavuldan çıkardım.Bu asayı Özel yaptırmıştım ismini ise Karanlığın Sesi koymuştum.Asamı cebime yerleştirdikten sonra büyük salon'a yaklaştım.Kapıyı ittirdim.Kahretsin geç kalmıştım."Özür dilerim profesör geçebilirmiyim ?" dedim
"Evet Vincent" diye cevap vermişti. Herkezin gözü bendeydi.
Bir kaç kız beni görünce bayılmıştı.Tanrım!Ben bunları istemiyordum.Tam yerime geçerken Ravenclawlı V. sınıfa benzeyen bir salak üstüme yiyecek dökmüştü.Öyle öfkelenmiştim ki sanki kulaklarımdan duman çıkmaktaydı.
Hızla asamı cebimden alarak çoçuğa doğru uzattım ve "Sersemlet!" diye bağırdım.Tanrım bu ilk gündü ve ilk günden bir kavga.Cocuk kendine geldi ve Aynı büyüyü bana uyguladı.
Sersemlemiş bir şekildeydim. Yüzümü sağa sola hızlıca salladım.Anca kendime gelmiştim.Asamı yere doğrulttum.
"Serpensortia" bunu 4 kere söylemiştim. Asamdan 4 adet kobra yılanı çıkmıştı.Yılanlara dönerek "Öldürün onu" demiştim çatal dilinde. Tam o sırada Profesörler aray girdi yılanları öldürdüler.Bir profesör ise " Ver bakalım bu asa bende kalacak bu sana ders olsun" dediğini duydum.Slytherinlerin olduğu yöne yaklaştım.
Bütün herkez bana bakmaydı slytherinler hariç.Bir kaç kişinin bana aferim iyi yaptın gibi dediğini duydum.Tabi bunlarda slytherindi.Yemekleri yedikten sonra çıkışta asam geri verildi.Bir sürü azar işitmiştim.Bu herkezin aklıdna galiba kalacaktı.Yatakhaneye gittik. Herkez iyi birşey yapmışım gibi beni destekliyordu.Şu ravenclawı iyi benzettin falan gibilerinden şeyler diyorlardı.Ben ise
okulun ilk günü kavga ettiğim için üzgündüm.

Bavullarımı odama götürdüm. bu sene odamı paylaşacağım kişiler farklı değildi. Sadece iki yeni yüz vardı. Onlarda fazla konuşmuyorlardı. Bende konuşmadım. Tanışma merasimi yapmadık. Yeni gelen kızlardan birisi siyah bir kutu çıkardı. Bizim sormamamıza rağmen açıklamada bulundu. "Bu kutunun için bir asa var. Benim için çok özel. Adı da Lanetin İsmi. Sizce nasıl?" Asayı eline aldı ve tuhaf hareketler yapmaya başladı. Kendini ne sanıyordu. Asamı çıkarttım. Geçen seneki kızlardan biri daha çıkarttı. Yeni ile oynama vaktiydi. "Expelliarmus!" dedim. Bu zevki bana yaşattığı için geçen seneki kıza teşekkür ettim. Sadece başını sallamakla yetindi. Yeni gelen kız ise asasını arıyordu. "Hava atrsan böyle olur tatlım. Bence alış" dedi Melodi. Melodi geçen sene takıldığım bir kızdı ama bu sene onunla dolaşmak istemiyordum. Bavullarımı açmamıştım. Hemen Büyük Salona indim ve Slyhterinlerin masasına geçtim. Birkaç kişi ile konuştuktan sonra salonda çınlama duyuldu.
"Sevgili öğrencilerimiz. Yeni bir yıla daha başlamak üzereyiz. Eminim tatilde geçirdiğiniz vakitler oldukça değerliydi."
Masalardan yükselen uğultu üzerine profesör boğazını temizledi.
"Miniklerim... Henüz bu okulla ve kendinizle yeni tanışmış olmanızın verdiği şoku anlıyorum. En yakın zamanda ayak uydurbileceğinizden de eminim. Her yıl yaptığımız hatırlatmaları tekrarlamak istiyorum.
Merdivenlerimizin çok huysuz olduğunu biliyorsunuz. Merdivenler değişirken her hangi bir şekilde kıpırdamamanızı ve değiştiği takdirde tekrar değişene kadar hiç bir şekilde o merdivenden inmemenizi hatırlatmamda fayda var.Üçüncü katta bulunan Yasak Koridor bütün sınıflara kapalıdır.Okul arazisindeki orman bütün öğrencilerin hayatını tehlikeye atabilecek unsurlar içerebildiğinden orası da bütün öğrencilere yasaktır. Aynı zamanda bazılarınızın rastlayabildiği, kütüphanedeki 113.bölümdeki kitapların herhangi bir şekilde alınması, hatta o bölüme girilmesi yasaktır. Bu yasaklar çiğnendiği takdirde, gerektiği kadar puan hem binanızdan hem de kendi puanınızdan kırılacaktır.
Hatırlatmalarımızı tamamladığımıza göre; evinize tekrar hoşgeldiniz çocuklar! Afiyet olsun!"
113. bölümü çok seviyordum. Birkaç kere oraya girmiştik ve puanlarımız düşürülmüştü. Ama yine de süper bir bölümdü.
Yemeğe başladık. Ben gereği kadar şey aldım ama bazıları gerçekten açtı. O kadar yemeği nasıl yiyecekler? Merak ediyorum.

“Medusa aşkına!” sadece bunu diyerek mırıldanmıştı genç cadı. Kendi grubundan olan bir binadaşının Vincent’e yemek dökmesi üzerine çocuğun tepki Anna’yı şaşırtmıştı. Bu çocuk hiç yemek savaşı diye bir şey duymamış mıydı? Nedendi bu celal? Vincent’in tepkisi gözünü kör etmişti. Kendi binadaşına büyü yollayan son kişi oydu. Hem bunu yapacağını nereden çıkartıyordu. Masanın üzerinde ki jöleye sinsice baktı, mavi gözlerini kısmıştı. Yüzünce çarpık bir gülümseme belirlenmişti. Tüm salon Vincent’in çıkardığı olayı izlerken aklına gelen küçük eğlencenin yürüteceği zaman diliminin en uygunu olduğu düşüncesi aklında yankı yapıyordu. İnsanın iştahını kabartacak kadar lezzetli görünen jöleli pastayı alıp masanın altına geçti. Asasıyla “Engorgia” diyerek fısıldadı.

Dudağından dökülen sözcüklerle jölenin boyu iki katına çıkmıştı. Lezzetli görüldüğü kesindi ama bu kendisi için değildi Vincent için bir hediyeydi. Kuzeni ve çevresinde ki birkaç dostuna masanın altına sipere girmelerini söylerken bazı mavi ceketliler ise durumdan habersiz yemeklerini yiyorlardı. Her ne kadar bu patlamadan binadaşları da pay alacak olsalar da pek umursamadı. Sonuçta haber vermişti. Seri bir şekilde yerini aldı, kimsenin ona bakmadığından emin olduğu bir zaman asasıyla jöleye “Reducto” diyerek masanın altında yerini aldı. Jölenin büyük bir gürültüyle patlamasıyla planın işe yaradığını umuyordu. Yere düşen jöle parçaları masanın yanında uçuşuna sona erdiriyordu. Her yer yeşile bürünmüş gibiydi. Yerlerdeki pürelerin dışında artık yeşil jölede mevcuttu. Yavaşça masanın altından çıktı ve etrafını süzmeye başladı. Ortalık bu sefer karışmıştı, bir savaş alanını anımsatıyordu fakat kan yerine etrafta bir zamanlar iştah kabartan yemekler yer alıyordu.

IV. Sınıf Ravenclaw Mesaj Sayısı : 80 Galleon : 88 Kayıt tarihi : 07/12/10

Tiffany trenden iner inmez heyecanla Büyük Salon'a koşmuştu.Saçlarını sade bir atkuyruğu yapmıştı.Tiffany her ne kadar görünümüne önem veren biri olsada gösterişe ve süse meraklı değildi.En azından şimdilik.Üzerinde kartal arması olan yeni cüppelerini giymişti.O artık büyümüştü.Büyük Salon'dan içeri girdiğinde arkadaşlarını gördü ve onlara neşeyle el salladı.Tüm öğrenciler arkadaşlarına kavuştuğu için heyecanlı ve sevinçliydi.Sly.lar hariç.Onların yüzleri yine solgundu ve Vincent şimdiden bir kartala saldırmıştı bile.Olacaklardan habersiz diğer kartalların yanına oturmuştu.Bir yandan arkadaşlarıyla konuşurken,bir yandan da Paolo'yu kestiriyordu.Yıllar boyu onunla bakışmayı sürdürmek istiyordu ama bu olanaksızdı.Kimsenin fark etmemesini umarak ''Balkabağı çörekleri enfes görünüyor'' dedi ve çöreklerden bir dilim aldı.O sırada gözü birine çarptı.Anna bir masanın altında asasını eline tutuşturmuş birşeyler mırıldanıyordu.Onunla göz teması kurmaya çalışıyordu.''Ah yaramaz ikizler'' diye fısıldadı kendi kendine.Edmond adında bir çocuk Anna'nın sayesinde kafasına bir turta yemişti.Herkes gülmemek için kendini zor tutuyordu.Tiffany kıkırdadı.Edmond'un yerinde olmak istemezdi.Çocuğun yanındaki şişman çocuk ise onun kafasındaki turtaları parmaklarıyla yiyiyordu.Ah!Utanç vericiydi bu!Tiffany bunun başına gelmemesi için dua ediyordu.Yerlere atılan pastalar ve yiyecekler bir savaş başlangıcının belirtisiydi.Tiffany ağzına bir lokma haşlanmış patates koyacaktı ki 'GÜM' normal bir jölenin iki katı büyüklüğündeki yapışkan pasta patlamıştı.Her yana saçılmıştı.Tiffany ağzını şaşkınlık içerisinde açtı.Anna'ya baktı.Gülmekten yerlerde yuvarlanıyordu.Tiffany gibi çoğu öğrencinin her yanı jöle olmuştu.Tiffany yaşadığı şokun etkisiyle yeni cüppesine bulaşmış olan yapışkan jöleleri çıkartmaya çalışırken acıyla ''Yeni cüppem mahfoldu!'' diye bağırdı.Küçükler neredeyse ağlayacaktı.Tiffany saçına yapışan jöleyi fark edince koca bir çığlık attı ''OLAMAZ''

Rp Out:Çok kötü boynum tutuldu yazarken Very Happy

Ya nedense midem bulanıyor aklıma bişide gelmedi.5-10 dk sonra gelirim ^^