Kompartıman II

Rp In

V. Sınıf Ravenclaw Mesaj Sayısı : 12 Galleon : 64 Kayıt tarihi : 06/11/10

Daha yaz tatilinden anlamamışken, tam tadına varacakken okulun açılması da neyin nesi böyle diye düşünüyordu Paolo. İstasyona kısa sürede gelmişti babasının yardımıyla. Annesi onu göndereceği ve bir sene daha oğlunu göremeyeceğinin acısıyla hüngür hüngür ağlarken, babası annesini yatıştırmakla meşguldü. Paolo, senelerce devam eden bu atmosferden dolayı artık sıkılmış, bir an önce bavullarını alarak annesiyle ve babasıyla vedalaşarak trene bindi. Birinci kompartımanı gördü ancak içeriden gelen seslere orada birinin olduğunu fark etti. Birinci kompartımanı arkasında bırakarak ikinci kompartımana doğru yol almaya başladı. Kapısını açtı ve kimsenin olmadığını görünce pencere kenarını aldı hemen. Bavullarını üstünde duran bavullar için ayrılmış özel bölüme koyarken dışarıdan aynı kendisi gibi öğrencilerin gürültü patırtıları geliyordu kulağına. Hava yağmurluydu ve pencere soğuktu. Eliyle yanağını koruyarak pencereye yaslandı. Dışarıda ağlayan annesi ve her zaman ki sakinleştirme çabasında olan babası el sallıyordu. Sonunda trenin düdüğü çaldı ve yavaşça harekete geçmeye başladı. Annesinin düdüğü çalmasıyla daha çok akan gözyaşlarıyla Paolo'da onlara el salladı. Artık onları göremezken elini sallamayı bıraktı. Derin bir nefes alarak koltuğuna yaslandı. Bu sene hakkında ki düşünceleriyle kendini kaptırmışken yavaş yavaş uykuya dalmayı da bekliyordu.

V. Sınıf Gryffindor Mesaj Sayısı : 19 Galleon : 73 Kayıt tarihi : 06/11/10

Tam beş yıldır gittiğim o büyülü okula tekrar gitme zamanı gelmişti. Ailemden kalan küçük evde gözlerimi dağınık odamda açmıştım her zamanki gibi o karanlık odamdan bir an önce çıkmak için ayağı kalktım ve koridorun sonundaki lavaboya doğru ilerledim. Yüzümü yıkadıktan sonra giyinmek için odama tekrar dönmüştüm. Siyah t-shirt'ümü üstüme geçirdikten sonra kot pantolonumu giydim. Siyah ve orta uzunluktaki saçlarımı düzelttim daha sonra bavulumu doldurmaya başladım Hogwarts için gereken herşeyi koymuştum içine bavulu zorla kapattıktan sonra salona geçtim ve masadaki asla vazgeçemediğim şekerleri ceplerime doldurdum. Zaman gelmişti bavulumu yavaşça yerden aldım ve evden çıktım kapıyı yavaşça kapatıp kilitledikten sonra derin bir nefes alıp arkamı dönerek King's Cross'a doğru yol aldım. Uzun bir yürüyüşün ardından King's Cross'a varmıştım muggle'ların vedalaştığı bir bölümden geçtikten sonra 9. ve 10. Peron'un arasında bulunan duvarın önüne geçtim etrafa bakındıktan sonra hızlıca duvara doğru yürüdüm ve içinden geçtim gözlerimi açtığımda Peron 9 çeyreğin önünde buldum kendimi... Hızlıca II. Kompartımana girdim etrafa bakınmaya başlamıştım Ravenclaw binasından gözüme Paolo çarptı yanına giderek karşısındaki yere oturdum cam kenarında oturuyorduk ikimizde. Daha sonra ayrılmaz iki kuzenlerden Anna 2. kompartımana yani bizim bulunduğumuz kompartımana girdi.

“Saçma sapan işlerle uğraşmayı bırak!”Mathilda’ya bin çift laf anlatmaktan artık yorulmuştu. Elindeki bavulu sürükleyerek perona doğru gitmeye başladı. Aslında bavulunun ağır olduğu söylenemezdi ama taşımak ona göre değildi. Arkasına bakarak elini alnına doğru koydu ve kara parçası arayan bir korsan misali kuzenini gözetlemeye başladı. İşte oradaydı, her zaman ki gibi Eva ile arkadan geliyorlardı. Acaba o mu hızlı yürüyordu yoksa Eva ile kuzeni mi? Her sene bunu bulmak için düşünse de yine de maratona katılmış bir sporcu gibi hep ön safta o oluyordu. “Canlanın biraz!” diyerek avazının çıktığı kadar bağırdı.
Trene girdiğinde içeride ki kompartımanlara göz gezdirmeye başladı. “Çok dolu… hayır sevimsiz… Sıkıcı kişilikler… Çok sessiz… Ölmüş mü?!” sondan başlayarak tüm kompartımanlara göz gezdirdi. İki nolu kompartımana geldiğinde içeride Dyan’ın olduğunu gördü. Her nutella’lı kurabiyesinin üzerine bahse girerdi ki kesin yanın da şeker vardı. İçerisi ölü toprağı serilmiş gibi gözüküyordu. Kapıyı açarak kucağında ki kediyi bıraktı; “Hadi Pooky, yolun açık olsun!” Pooky’nin içeriye girmesi üzerine daha deminden beri sürüklediği bavulunu sert bir şekilde yere bırakarak pencereye doğru koştu ve kuzeni ve Eva’yı aramaya başladı. Trenin tam önündeydi. “İki nolu kompartıman!” diyerek yüksek sesle seslendi ve Dyan’in yanına geçerek göz ucuyla yanında ki şekerlere baktı. Tahmin ettiği gibi şekerleri yanındaydı, şeker poşetinin içinden çikolata kaplı karamelli olanlardan bir tane alarak Eva’yı beklemeye koyuldu. İçeride ki sessizlik canını sıkıyordu. Paolo ruh gibi dışarıya bakınıyor, Dyan ise boş boş oturuyordu. Dyan’ın şekerlerinden birkaç tane daha alarak Pooky’e vermeye başladı.

"İkiz,lütfen.Yine şu çığırtkanın nutella acısı tadında laflarından işiteceğiz.Acele edelim."
Anna her zaman ki gibi gazını alıp önden önden gidiyor ve iki de bir arkasına bakıp Eva'yla Delmira'yı gözlüyordu.Yaz boyunca hiç değişmemişti,ne bakışları,ne konuşması ne de yürüyüşü.Her yıl olduğu gibi yine aynı soruyu sordu Eva kendine;'Önden gitme hobisi mi var acaba?'
Kıkırdayarak Delmira'ya dönerken Anna'nın ta oradan onlara doğru epey yüksek bir sesle “Canlanın biraz!”diye bağırdığını duydu.Gözlerini kırpıştırarak onu biraz olsun bile takmayan ikizine baktı.Nasıl takabilirdi ki?.Elinde kedisi PuFudukFuFu duruyorken bitişiğinde olan ikizini bile takmıyordu da ta orada ki kuzeni Anna'yı mı takacaktı?Eva şaşkın ördek yavruları gibi sırıtarak boş kalan eliyle Delmira'nın kolunu çekiştirdi ve hızla "Seni Nutella canavarı,PuFudukFuFu'nu sevmekten vazgeç!Senin yüzünden geç kalacağız." dedi.Delmira ne olduğunu daha henüz çakıyorken -ve kayıtlara geçilsin ilk önce 'Ha,ne?' gibi sesler çıkardı- genç kız çoktan onu kolundan tuttuğu gibi trene sürüklemeye başlamıştı.
Nihayet trenin girişine vardıkların da beyninde Anna'nın ölüyü bile diriltecek sesinin yankılandığını fark etti.Çevresine bakınınca genç kızı bir pencereden sarkmış ve yüksek bir sesle "İki nolu kompartıman!"diye seslenirken gördü.Delmira'yı ve bavulunu çekiştirerek trene adımını attı.Boş gözlerle diğer kompartımanları süzerken içinden 'Merlinin donu adına,umarım Anna nutellalı kurabiyelerinden yapmıştır.' diye geçirdi.Kurabiyesiz bir yolculuk düşünemiyordu.Anna o kadar marifetliydi ki onu yolculuk ederken kurabiye yemeye alıştırmıştı.Ah,lütfen ama.Yolculuk boyunca o lezzetsiz her lezzette olan fasülyelerden yiyecek değildi.
Bavullarını,bavulların ve sandıkların koyuldukları arka vagona bırakarak II nolu kompartımana hızla giriş yaptılar.
Eva içeri girer girmez Anna 'sonunda' dermiş gibi silkelenirken Dylan'da onlara doğru baktı ve başıyla onları selamladı.Genç büyücü hızla Paolo'nun yanına geçerken Delmira'nın da yanına geçmesini bekledi.
Delmira yanına oturduğun da sessizliği dağıtmak için gülerek "Merlinin donu adına Dylan.Çikolatalı şekerlemelerinin lütfen yanında olduğunu söyle!!"dedi gülerek.Dylan ona doğru sırıtarak şekerlerinden atarken,Eva Anna'ya doğru "Açılış yemeğinde ne yapacağımızı biliyoruz değil mi,dostum?" diye sordu.Yüzünde sinsi bir gülümseme oluşurken Anna'nın ve Delmira'nın yüzünde de ondakine benzer bir gülümsemenin oluştuğunu farketti.Ah,bu dönem gerçekten harika geçecekti...

"Tanrım ne kadar sabırsızsınız!" diye söylenerek kompartımana daldım.Kuzenim ve manevi ikizim Hogwarts maceraları için öylesine heyecanlıydılar ki PoFudukFuFum ile ilgilenemiyordum bile.Hafif trip yaparak koltuğa oturdum ve kompartımandakilere bir göz attım.Kuzenim yaramaz Pooky'e büyük ihtimalle Dylandan aşırdığı şekerleri veriyordu.İkizimse dalgın dalgın şeker yiyor ve sanki içinden şeytanice planlar yapıyor gibi arada yüz ifadesi değişiyordu.Paolo ise bambaşka bir alemdeydi.Kimseyle ilgisi olmadan dışarı bakıyordu.PoFudukFuFu elimden kurtulup zarif bir balerin gibi kompartımana süzüldü.Bende başımı kompartıman penceresinden çıkartarak anneme el salladım.Bir kaç dakika sonra tren hareket etmeye başladığında yerime geçtim ve derin bir çektim."Sıkııııldııım" dedim yanaklarımı şişirerek.İkizim ve kuzenim bana baktılar.Üçümüz sanki şeytan üçgeninin birer üyeleri gibi bakıştık.O gözlerdeki anlamlar çözebilenler için çok şey ifade edebilirdi ama bunu ancak biz anlayabilirdik.Hafifçe gülümsedim ve PoFudukFuFunun özlemle Pookynin yanına gittiğini gördüm.Yaz tatilinden beri yaramazlık yapıp bir yeri dağıtmamışlardı tıpkı kuzenimle benim gibi.Kedilerimizde bize benziyordu.İkizime hafifçe göz kırptım ve PoFudukFuFuyu ellerimle kucağıma geri çektim.Yapmacık bir öksürükle dikkatleri üzerime çekmeyi başardım ve PoFudukFuFuyu okşarken hafifçe mırıldanmaya başladım."Tatlım ne zamandır oyun oynamıyorsun değil mi ?" dedim gülmeme engel olmaya çalışarak.PoFudukFuFunun gri tüylerine uyum sağlayan mavimsi gözleri haince Paolo ve Dylan'a dikildi.Kuzenim ve ikizinde gülümsediğini hisseder gibiydim.Pooky eğlencenin kokusunu allmaya başlamış gibi mırladı.PoFudukFuFu yani benim son derece akıllı kedim uslu bir kedi gibi miyavladı ve kucağımdan atladı.Pooky ve ikisi sanki plan yapan bir çete gibi birbiri etrafında döndüler.Yaklaşık bir dakika sonra -İkiz kuzen ve ben tehlikeyi önceden farkettiğimiz için kompartımanın kapısına doğru ilerlemiştik bile- Paolo ve Dylan kedilerimizin gazabına uğrarken kahkahalarla gülmeye başladım.Kızlarında benim gibi kahkahalarla güldüklerini anlayınca karnımı tutarak konuştum."Fazla sessizdi" dedim masumca.Ardından yeni macerala atılmayı bekleyen bir korsan gibi omuzlarımı dikleştirdim ve " Diğer kompartımanlar bizi beklerr İlerrrii Marş!"

IV. Sınıf Ravenclaw Mesaj Sayısı : 80 Galleon : 88 Kayıt tarihi : 07/12/10

Tiffany, buharların yoğun olduğu,ailelerin koşuşturup durduğu,küçük çocukların ağladığı yere gelmişti.Evet Hogwarts Expres'inin kalkacağı yere.Ayağının altındaki taş mermerler yağmur damlaları yüzünden ıslanmıştı ve kayganlaşmıştı.Neredeyse bavulu ile birlikte yere yapışacaktı.Bavulunu daha sıkı tuttu ve derin bir nefes aldı.Hemen arkasından annesi ile babası geldi.Tifany'nin babası bavulunu vagonlara koyarken annesi ise kızını öpüp kokluyordu.Tiffany sıkılmışçasına ''Ah,yapma anne.Her sene böyle.Abartılacak birşey yok.Size her hafta mektup yollarım.'' Annesi buhar yüzünden gözlerini kısarak ''Hayatım bu yıl çok dikkatli olmalısın.Bana kalsa seni Hogwarts'a yollamazdım.Babanla neden tartıştığımızı anladın mı?'' Tiffany evet anlamında başını salladı.Daha fazla beklemeden babası ile vedalaştı ve büyük bir uğultunun hakim olduğu trene bindi.Baykuş kafesleri,dolu dolu bavullar ve öğrencilerin şaka eşyaları trene çoktan koyulmuştu.Öğrenciler, kompartımanların kapısından kafalarını dışarı çıkarıyor,arkadaşlarını bekliyorlardı.Kahkaha ve fısıldaşmaların haricinde trenin kapıları arasındaki gıcırtı sesleri insanı boğuyordu.Ama Tiffany seviyordu burayı.Mutluydu ve öyle olacaktı.Kendisine sessiz,sakin ve boş bir kompartıman arıyordu ama bulamamıştı.Tüm kompartımanlar öğrencilerle dolup taşıyordu.Gözüne II. kompartıman çarptı.Orasının boş olabileceğini düşündü.Çünkü koltukları oldukça sertti ve çok soğuktu.Tiffany kapıdan içeri kafasını uzattı.İçeride birileri vardı.I. sınıftan beri çok sevdiği Paolo ve şeker ikizler.Diğer çocuğu tanımıyordu Tiffany.İçeriye girmek ve oturmak için onlara kaş-göz işareti yaptı.Diğerleride buna onay verdi.Tiffany mavi T-shirtünün içinde çok şeker görünüyordu.Altında gri renkte bir stretch pantolonu vardı.Ayakkabıları ise bilindik Converse'di.Paolo'nun yanının boş olduğunu gördü.Hemen yanına oturdu ve sarı saçlarını geriye attı.Paolo umursamazmış gibi davranıyordu.Tiffany,üzgün bir edayla ''Eee,nasılsınız çocuklar?'' Bu sırada kafası Paolo'ya dönüktü.Kendisinden bir yaş büyük olmasına rağmen ondan hoşlanıyordu.Onun mavi gözlerinin içinde kayboluyordu.Paolo'ya hiç kimseye fark ettirmeden biraz daha yanaştı.

» Kompartıman V
» Kompartıman VI
» Kompartıman VII
» Kompartıman I
» Kompartıman III