Öğrenci Kurgusu

Hogwarts, kış gününün yorgunluğunu üstlenmiş, üstüne beyaz bir yorgan çekmiş ve yaz için dinleniyordu. Onun bu uzun dinlenmesiyle birlikte gelişen olaylar, diğer Hogwarts senelerine göre çok daha farklıydı. Dala vere içinde bir okul yılı bekliyordu bu yıl bütün öğrenciler başta olmak üzere Hogwarts'ın içinde barındırdığı herkesi. Bütün öğrencilerde bir telaş, profesörlerde görevlerini yapamama hissi, hayaletlerde bir korku, tablolar da bir sessizlik. Kış günler, bütün Hogwarts tıklım tıklım dolup, öğrencilerin koridorda eğlencesine yaptığı muhabbetleri kış almış götürmüş, yerine sessizlik ve bir avuç korku hissi doldurmuştu. İşte, böyle geçen kış günlerinde artık daha da artan korkuyla beraber Hogwarts küçük küçük önlemler almaya başlamıştı. Okul müdürü, kendi odasında kitaplara dalmışken kapının birden hızlıca çalmasıyla irkildi. Yaşlı adam, uzun sakallarını arkaya doğru atarken kalbinin ritminin artmasıyla boğazını temizleyerek kapıda bekleyen heyecanlı öğrenciyi içeri almak için atıldı. " Evet? " dedi sorusuna bir yanıt beklercesine. Suratına sorduğu soruya yanıt isteyen bir ifadeyle karşıladı öğrenciyi. Öğrencinin soluk soluğa kalmasıyla birlikte nazik müdür, tekrar kibarlığını gösterdi. " Otur. Neyin var? " dedi sakin bir tavırla. Öğrenci hala nefes ritmini tutturamamış olsa gerek elini kalbinde tutuyor, gözleriyle müdürün gözlerinin içine korkuyla bakıyordu. Müdür kafasını biraz yana çevirerek gitgide korkmaya başlıyordu. Bir kaç dakika sonra öğrenci rahatlamış, koltuğa yaslanmış ve söze başlamıştı. " Bir n-not aldım. Kötü bir not. " hala anlamamış bir ifadeyle bakarken devam etmesi için elini gösterdi. " Bir tehdit notu. Kimden olduğunu bilmiyorum. Ancak bu beni korkuttu. dedi öğrenci. Müdür biraz gevşemişti. Bunun bir başka öğrencinin şakası olduğunu düşünmüştü. Ancak bunu öğrenciye hafife aldığını belirtmeyerek, gayet ciddi bir tavırla söze koyuldu. " Korkmayın. Başka öğrencinin şakası olabilir. Biliyorsun böyle eşek şakalarını seven bir çok öğrenci var. Sen bu notu al ve yırt. Bunu kimin yazdığını bulamayız. Üstelik bunca işin arasında kimse uğraşmaz. " diyerek öğrencinin elinde ki notu söylemeden elini uzatarak istediğini fark ettirdi. Öğrenci ayağa kalktı. Yüzünde ki ifadeden konuşmalarından memnun olmadığı anlaşılıyordu fakat elden bir şey gelmezdi. Öğrenci kapıdan çıktıktan sonra buruşmuş olan notu açtı. Yüzünde ki allık, birden beyazlığa dönmüştü. Birden ayağa kalktı ve hemen odasını terketti.

Bir kaç gün sonra, yine kitaplarına gömülmüşken, yine başka bir öğrenci kapısını çalmıştı. Bu sefer bir kaç gün önce gelen öğrenci ve yanında başka bir öğrenci. Bir kaç gün önce gelen öğrencinin elinde bir not, yüzünde ise işte ben size söylemiştim, hafife alınmayacaktı bu dercesine bir ifade, bir ispat çökmüştü suratına. Müdür tekrar elini uzattı nota doğru. Notu verdi, açtı ve okudu. Yine aynı not. Yüzü asılmıştı. Öğrencilere kapıyı göstererek çıkmalarını istedi. Bu not artık bir eşek şakası olmaktan çıkmış, Voldemort'un işinin olduğu besbelliydi. Öğrencilerin kapıdan çıkmasıyla beraber müdür de arkalarından gitti. Kapıdan çıkarken alt kata indi. Koridorun sonunda bir çok öğrenci çember oluşturmuş, profesörler ise öğrencileri oradan dağıtma çabasındaydı. Müdür, hızla oraya doğru giderken önüne geçen öğrencileri eliyle itekleyerek çemberin ortasına doğru ulaşmaya çalıştı. Ulaştı ulaşmasına. Ancak ulaştıktan sonra pekte iç açıcı bir manzara değildi. Yerde yine o yazı. Ancak küçük bir not kağıdında değil, bu sefer yere kanla yazılmış bir yazıydı bu. Herkes o yazıya bakarken arkadan bağıran profesörün sesi çınladı koridorda. " Bir öğrenci kayboldu! " Aman Tanrım! Bu notlar, kanlı yazı ve şimdi de bir öğrenci kaybı mı? Herkes birden konuşmaya başlamıştı. Koridoru uğultu kaplamıştı. Bu artık profesörlerin değil, öğrencilerinde işiydi. Bu notu yollayan kişileri bulmak için en büyük yük öğrencilere düşüyordu. Müdür koridorda bağırarak bir saat sonra herkesin büyük salonda buluşmasını istedi.

Bir saat sonra müdür büyük salonun baş koltuğuna geçmiş, ayağa kalkmış ve el çırpmıştı. Herkesin yüzünde bir korku ifadesi vardı. Müdür söze başladı. " Gelen notlar, kanla yazılan yazı ve kaybolan öğrenci. Çocuklar, bu sadece bizim meselemiz değil. Sizden ricamız, bu notu yazan kişiyi bulmamız. Bu rolde hepimizin görevi var. Yalnız, lütfen kendinize dikkat edin. Bir kayıp daha vermek istemiyorum. " dedi müdür ve korkuyla yerine oturdu.