Bilinmeyen Sırlar

Dean Ormanı. Açıkçası Dean ormanı açıklık kısımdı. Bizim aşağı ve karanlık yerlerine gitmemiz öneriliyordu. Muglle' ların görmemesi için. Ormanın karanlık yerlerindeyim ama çam ağaçlarının arasından geçen ışıklar bana ulaşıyor. Neden buradayım? Canım sıkıldı çünkü. Boş boş duruyorum işte. Ders çalışmkatan daha iç açıcı. En azından büyük kitaplara yumulma yok. Sadece doğa(!) ve ben. Bir de asam. Umarım bu büyülü ortamı(!) bozan bir durum olmaz.

Neden istediğim hiçbir şey olmuyor? Ormanın derinliklerinde geyik görüyorum ve acayip korktum. Bana saldırırsa? Bildiğim büyülerin hepsini neredeyse unuttum. Bir ağacın dalında oturuyorum. Kedi gibi sindim. Dalı o kadar sıkı tutuyorum ki neredeyse tırnaklarım ağacın içine geçecek. Tanrım, lütfen gitsin. Lütfen gitsin. Bir süre sonra ayak sesi duydum. İrkildim. Slyhterin olabilirim ama büyü belleğim kaybolmuşken Slyhterine olmak işe yaramıyor. Ağacın dalında dikeldim ve asamı sesin geldiği yöne odaklandım. Ve ağaçların arasından sarışın birisi çıktı. Onunda asası vardı ve ucundan ışık çıkıyordu. Kaşif miydi bu? Neydi şimdi? Etrafına bakındı ve döndüğünde beni gördü.

"Hey! Sen ne arıyorsun orada?" dedi.
"Asıl sen burada ne arıyorsun?" dedim. Acaba hangi binadandı?

Biraz yanlızlık iyi gelebilirdi ve böyle yerleri çok sevmekteydim.
Dean Ormanıda tam öyle biryerdi.Yatakhanedeydim.Dolabıma gittim.Dolabın kapağını açtım.Hmm acaba ne giymeliydim.
Bir kıyafeti seçtim ve giyindim.Acaba ne unutmuştum.Tabiyiki Asam. Dolabımdandan Asamı aldım.Sözleri söyledim.Dean ormanına cisimlenmiştim.Karanlık biyerdi.Asamı çıkarttım ve "Lumos" dedim.Asamın ucundan ışık çıkmaya başlamıştı.
Yavaş yavaş ilerlemeye başladım.Etrafıma bakındım ve birini gördüm. "Hey!Sen ne arıyorsun orada ?" dedim.
Karşı cevap geldi. " Asıl sen burada ne arıyorsun? "
"Bir Slytherinin yanlız kalması suç mu ?" O sırada geyik ışıktan rahasız olup bana doğru koşmaya başlamıştı.Hızla asamı ona çevirerek " Sersemlet!!" diye bağırdım. Geyik sersemlemiş şekilde 30 santim önüme düştü.Geyiğe acımıştım.Asamı tekrar geyiğe tutarak " Çözül!" diye bağırdım.Geyik korkudan ayaklanıp kaçmıştı.Karşımdaki kişiye yaklaştım ve yüzü ortaya çıkmıştı.Tanrım ne güzel bir yüzdü.Kalbim hızla atmaktaydı sanki yerinden fırlayacaktı.Buz kesilmiştim.Hayranlıkla Kız'a bakmaktaydım.

Ağacın tepesindeydim. Asasını bana doğru tutuyordu ve bu yüzden gözüm kamaşıyordu. Bu çok sinir bozucu. "O ışığı bana tutma. Çok rica ediyorum." dedim ve ağaçtan atlayıp yere indim. Üstümü silktim. Asasını tuttum ve yere çevirdim. "Lütfen bana tutma. Gözüm kamaşıyor." dedim. Çocuğa daha dikkatli baktım. "Seni tanıyorum. Slyhterin ortak salonunda gördüm seni. Ama adını bilmiyorum o başka. Benim adım Mércedes. Slyhterinlerdenim. Bunu biliyorsundur zaten." dedim. Sonunda kendine geldi. Kendini tanıttı. Demek ki adı Vİncent. "Rachel' in yakın arkadaşısın sanırım." dedim.